Belangrijke deadline niet gehaald

1 augustus ligt ondertussen achter ons en de zomervakantie is voor de Spanjaarden aangebroken. Alles ligt een maand lang stil en onze eerste belangrijke deadline is verstreken zonder dat we een goedkeuring van het College van Architecten, laat staan een bouwvergunning hadden ontvangen van de gemeente.

In de eerste week juli konden we onze door de autoriteiten goedgekeurde en geregistreerde koopakte van het huis afhalen op ons advocatenkantoor in Castro Urdiales. Omdat we de deadline die we hadden gesteld aan de goedkeuring van het projectplan, rap zagen naderen brachten we aansluitend onverwacht ook nog een bezoek aan onze architecte. We wilden de whatsapp berichten met de laatste wensen omtrent extra ramen graag nog even met de architecte door te spreken. Het werd opnieuw een nuttig afstemmingsbezoek van anderhalf uur. Bij het bespreken van de locaties voor de Velux dakramen kwamen we erachter dat de dakconstructie anders was opgezet dan wij veronderstelden en dus konden we de opbouw last-minute nog laten aanpassen. Na het verwerken van de laatste op- en aanmerkingen in haar digitale project beloofde Macarena om mij de plattegronden toe te sturen. Ik wilde eindelijk eens met de plattegronden in mijn handen de ruimtes door lopen en controleren of we niets vergeten waren.

Uiterlijk begin van de komende week zou het projectplan naar het College van Architecten in Santander worden opgestuurd. Hun goedkeuring zou snel volgen, waarna Macarena het projectplan aan de Gemeente zou doorsturen voor de bouwvergunning. Tevens zou ik dan de gegevens en tekeningen ontvangen voor het aanvragen van offertes bij de verschillende bouwondernemingen.

Maar in juli hadden de meeste Spanjaarden al nergens anders aandacht voor dan voor de naderende vakantiemaand en veel instellingen en bedrijven draaiden al op halve kracht. De dagen daarna  verstreken in stilte. Op 16 juli zouden we vertrekken richting Duitsland om traditionele driedaagse Rockfestival op de Loreley te bezoeken. Daarna was het plan om door te rijden naar Nederland om onze auto te verkopen en nog wat laatste zaken te regelen, dus voor die tijd wilde ik toch heel graag de zaken geregeld hebben in de hoop toch nog onze eerste deadline te halen!

Een dag voor vertrek in de ochtend trok ik dan toch maar weer de stoute schoenen aan en gooide een Whatsapp-balletje op bij de architecte. Het bericht triggerde haar vraag of ik een machtiging kon sturen zodat ze namens ons de vergunning bij de gemeente kon aanvragen. Vandaag zou het College van Architecten haar de goedkeuring doorgeven.

Eind van de middag had ik nog steeds geen plattegrond gezien. Na een kleine herinneringsberichtje ontving ik ’s avonds een eerste download van de plattegronden en om 22 uur de rest. Net op tijd om ze te printen en in mijn bagage te stoppen. De controle-ronde schoot er helaas bij in. De volgende dag zou onze trouwe Renault Clio aan haar laatste ritje naar het Noorden beginnen.

We beleefden van 17 tot 22 juli weer een ouderwets gezellig lang kampeerweekend aan de Rijn bij Sankt Goarshausen met overdag tot laat in de nacht zo’n 7 optredens per dag van progbands uit heel Europa.

Op 23 juli stroomden de campings en hotelletjes weer leeg en reden wij verder richting het Noorden. We maakten van de gelegenheid gebruik om via Venray te rijden om het mooie nieuwe onderkomen van vrienden te bewonderen. ’s Avonds laat arriveerden we bij het Tetterode gebouw in Amsterdam, alwaar het appartement van Gavin ons prima onderdak zou gaan bieden tot zaterdag 27 juli.

Hoofddoel: de Renault Clio uit 2011 met 269.000 km op de teller verkopen.

Al geruime tijd hadden we ons verdiept in het importeren van onze auto. We hadden de nodige documenten van Renault bezorgd en het kantoor van de ITV (Spaanse RDW) bezocht. Maar het werd ons duidelijker en duidelijker dat het klopte wat wij op internet hadden gelezen: het importeren van je auto in Spanje is een omslachtig, tijdrovend en complex proces dat ook nog eens gepaard gaat met de nodige kosten. Dat was ons oude karretje allemaal niet meer waard.

Twee weken voor vertrek naar het Noorden had ik onze Renault op Marktplaats gezet. En met succes. Al in de eerste uren werd ik overladen met interesse! Uiteindelijk had ik contact met iemand die zich op marktplaats Eric noemde. Hij was bereid om 10% aan te betalen. De aanbetaling kwam keurig binnen. Afkomstig van Nassim uit Frankrijk. Op woensdag 24 juli zou hij de auto komen bekijken en van mij overnemen. Die afspraak gaf ons mooi de tijd om op de dinsdag nog allerlei zaken te regelen in Heiloo en Alkmaar: medisch dossier bij de dokter op een memorystick laten zetten, wat spullen uit de opslag gehaald, winkel van Pauw Outdoor bezocht, post opgehaald, een kijkje nemen naar de verbouwing bij de nieuwe bewoners van de Harrelaers 6, het CSV jubileum magazine opgehaald, een bezoekje aan de laatste rustplaats van pa gebracht in de duinen en afgesloten met een kibbelingmenuutje in Egmond aan Zee.

Er kwam echter ondertussen geen antwoord op mijn bericht van Eric hoe laat hij woensdag zou komen. Ook op woensdagochtend nam hij de telefoon niet op en beantwoorde hij geen whatsapp berichten. Ook niet toen ik hem duidelijk maakte dat ik alleen op die woensdag tijd had. Prima, dan kunnen we ook in het gezellige Haarlem nog wat winkels afstruinen op zoek naar een avondjurk (Hierover later meer).

Het was de hele dag al mooi weer en een hapje eten van de toko aan een picknickbankje langs het Noordzeekanaal bij de Hempont leek ons een mooie afsluiting van de dag.

Eric had zich niet meer gemeld en dus werd het de hoogste tijd om naar andere handelaren door te schakelen. Ik reageerde op eerder verstuurde berichten van de meest interessante biedingen en wachtte rustig af.

Plotseling een bericht van Eric! “Morgen had ik toch gezegd!” schreef hij. “Kan ik morgenochtend komen?”

Onze afspraak voor woensdag hadden we schriftelijk vastgelegd, maar okay, als hij morgenochtend wel zou komen opdagen, dan zou ik de beste prijs voor onze Clio vangen. We spraken opnieuw af: 9.30 bij het RDW keuringsstation in Amsterdam West.

De volgende ochtend 9.30, RDW keuringsstation: aanwezig waren Edwin, Birgit en hun Clio, maar nog geen Eric. 9.45: nog geen Eric. Bericht gestuurd, gebeld: “Ben je al in de buurt?”. Geen reactie. Kwartier later weer gebeld en een bericht: “Het is nu 10.15 uur. We gaan ervan uit dat u geen interesse meer heeft in de auto en van de koop afziet”. Nooit meer iets van Eric vernomen. Ik denk dat hij even vergeten was dat hij al 10% had aanbetaald 2 weken daarvoor…

Na wat heen en weer berichten via Marktplaats had ik voor donderdagavond een afspraak met een andere handelaar die de auto bij het Tetterode gebouw zou willen komen bekijken. En jawel, na frequent contact houden verscheen een stel jonge gasten uit Rotterdam. De auto zag er prioma uit voor zijn leeftijd en voldeed aan de verwachtingen. Toch kwamen al snel enkele argumenten om over de eerder afgesproken prijs te marchanderen… Ik wist het. “Maar meneer, de distributieriem moet ik vervangen en voor oktober de APK…”. Ze doken flink onder de afgesproken prijs. Quasi zwaar verbolgen wees ik het bedrag van de hand. “We hebben een prijs afgesproken!” zei ik.

Alhoewel de kopers niet wisten dat ik 36 uur later in het vliegtuig naar Bilbao moest zitten, durfde ik het niet aan om mijn poot heel lang stijf te houden. Nog een keer wees ik hun bod van de hand, maar daarna deed ik toch water bij de wijn. Ik had tenslotte nog de aanbetaling in de pocket. Per saldo verkocht ik de auto voor ruim 50% meer dan wat wijkopenautos.nl ervoor had geboden.

Met pijn in ons hart lieten we onze trouwe zwarte vierwieler in Nederland achter en reisden we zaterdagochtend vroeg met de tram en trein naar Schiphol. Weer een connectie met Nederland doorgesneden…

Terug in Spanje. 30 juli: “Hoe staat het met ons Projectplan?” Je raadt het al: het College van Architecten is onderbezet en gedeeltelijk op vakantie… Onze eerste belangrijke deadline niet gehaald. “Las cosas de palacio van despacio”.

Maar gelukkig werkte Macarena nog wel door en wist ze mij vandaag vlak voor publicatie te berichten dat het College afgelopen week het project heeft goedgekeurd. Vandaag is het Projectplan bij de gemeente afgeleverd en is de bouwvergunning aangevraagd! Macarena zal de burgemeester bellen en verzoeken vaart te zetten achter dit belangrijke project. Misschien tijd om zaterdag, tijdens de Fiestas de San Lorenzo eens een glas wijn te gaan drinken met de burgemeester!