Geiser ontploft

Tijdens onze twee weken afwezigheid leek het gras in de tuin een groeispurt te hebben doorgemaakt. De zon scheen en dus mooi weer om het gras te maaien. Korte broek aan en een oud shirt want het zou wel weer een warm klusje worden ondanks de motormaaier. Voortuin, achtertuin, de heuvel, rond de moestuin en uiteindelijk achterin nog een stukje. Al met al 2 à 3 uurtjes bezig geweest en dus meldde ik mij deze keer als eerste om eind van de middag een lekkere douche te nemen. Birgit begon dan alvast met de gebakken aardappelen en zou bij wijze van uitzondering ná mij gaan douchen.

In dit huis betekent douchen wel altijd eerst een klein ritueel: schakelaar van de propaangasfles open zetten, startknop van de geiser 10 seconden indrukken en daarna met de knop voor elektrische ontsteking de waakvlam aan proberen te krijgen. Meestal pak ik meteen de aansteker. Als de waakvlam brandt nog even opnieuw 10 seconden laten branden voordat de schakelaar wordt omgedraaid voor volle gastoevoer. De volgende stap is het opendraaien van de douchekraan. Terwijl het ijskoude water het afvoerputje instroomt heb je nog alle tijd om schone kleren klaar te leggen, je uit te kleden, badslippers aan te doen, handdoek dichterbij te leggen en douchegel te pakken. Ik voel even. Ja, het water is niet meer ijskoud maar lauw. Nog even mijn scheermesje uit de badtas (nee, niet voor mijn benen of oksels, maar gewoon voor de baardstoppels) en dan durf ik het wel aan om het bad in te stappen. Heerlijk!

Na 5 minuten duw ik de hendel van de kraan naar beneden. Een vreemd gegorgel klinkt. Vreemd. Alsof er lucht in de leidingen zit. Geen minuut later: BENNNGGGG gevolgd door AAAAAAAHHHHH. Ik schrik mij dood en in een flits gaan allerlei rampzalige beelden door mijn gedachten. Ik ren poedelnaakt en nog drijfnat de badkamer uit en de keuken in. Gelukkig niets aan de hand met Birgit. Er hangt witte mist tegen het plafond van de keuken en water gutst uit het geiserkastje langs de muur en over het aanrecht op de grond. Als eerste open ik het gootsteenkastje om het gas van de gasfles af te sluiten. Vervolgens open ik het raam om mogelijke giftige gassen naar buiten te loodsen. Daarna was het water aan de beurt. Op de keukenvloer lag ondertussen overal een halve centimeter water. Waar zit die verdomde kraan om de toevoer naar de geiser te onderbreken?

Er zit niets anders op om eerst de hoofdkraan dicht te draaien. In Spanje zit de watermeter en de hoofdkraan in een kastje buiten het huis aan de straatkant. In ons geval betekent dat je door het grote hek de voortuin uit moet en dat je achter het huis naast de garage de hoofdkraan aantreft. In de haast zoek ik in de fruitschaal het zwarte plastic sleuteltje om de kast te openen. Voordat ik naar buiten ren trek ik toch maar even snel een korte broek aan.

De hoofdkraan is dicht en het water stroomt niet meer uit het kastje. Dat geeft iets meer rust. Met een grote handdoek en een dweil proberen we al het water van de vloer en het aanrecht te absorberen en boven de gootsteen uit te wringen.

Daarna doe ik opnieuw een poging om de kraan naar de geiser te vinden. Ik denk hem gevonden te hebben, maar hij zit muurvast. Ik loop naar “de stal” beneden en pak een tang uit mijn gereedschapskoffer. Met de tang lukt het me om de kraan te sluiten. Zouden we de hoofdkraan weer kunnen open draaien? Met de telefoon in de aanslag loop ik opnieuw naar buiten. Ik bel Birgit op: “Ik ga zo dadelijk de hoofdkraan weer opendraaien. Ik tel af 3…2…1.. nu” Stop! Stop! Schreeuwt Birgit door de telefoon. OK, poging mislukt.

Het kraantje dat ik had dichtgedraaid bleek van het warmwater te zijn. Er was uiteindelijk geen kraan te vinden die de toevoer van koud water naar de geiser kon onderbreken…

Ik heb vervolgens de geiser gedemonteerd en van de wand gehaald. Uiteindelijk konden we met een stelschroef bij de leiding toch het water een halt toeroepen. De hoofdkraan kon weer openen.

De maaltijd die Birgit voor de knal aan het maken was smaakte een uur later extra lekker. Alleen wanneer Birgit kan gaan douchen…?