Alles in stroomversnelling

Aan de Amalfi kust bruist het leven. De verloving van Nadine en Sul en het daaraan gekoppelde verrassingsbezoek van beide families in een grote vakantiewoning hadden ons eind september 2023 naar dat andere mediterrane vakantieland, Italië gebracht. Na een week van gezamenlijk eten en drinken op het toekomstig bruidspaar, hadden Birgit en ik nog een weekje extra eraan geplakt op een camping vlakbij Sorrento: Camping Fortunata. Het moet de naam zijn geweest. Hier vernamen we dat ons huis in Heiloo verkocht was! Dat betekende dus dat nu alle remmen los konden en wij de vrijheid hadden om ook in Spanje te kunnen schakelen.

We waren nog geen 4 dagen terug in Nederland of ons autootje stond al weer volgepakt om op Missie te gaan. Nummer 7 was aan de beurt. Om kosten te sparen zouden we het kamperen in Spanje voortzetten. Op naar Camping Carlos V (de enige in de streek die nog open was) in Laredo!

Vanuit Italië had ik al diverse aannemers uit de regio aangeschreven met de vraag of ze interesse hadden in een mogelijk project in Guriezo. Slechts 1 aannemer had gereageerd en was bereid om op basis van een korte bezichtiging van het huis een ruwe schatting te maken van de verbouwingskosten. Wij wilden toch een goed onderbouwde schatting hebben van de kosten die we bij een koop tegemoet zouden gaan zien.

De bezichtiging vond plaats met een andere makelaar omdat de dame (die op haar open schoentjes) mijn appjes niet meer de moeite waard vond om te beantwoorden. In Spanje worden woningen vaak door meerdere makelaars aangeboden, maar het is een ongeschreven wet dat je blijft bij de makelaar van je eerste bezichtiging. Gelukkig was het niet moeilijk om makelaar Amaia uit Bilbao te overtuigen, zodat we op 17 oktober samen met de aannemer het huis nog een keer konden bekijken. De aannemer was niet geschokt door de balken met houtworm. Dat hadden ze wel vaker gezien en kon goed worden opgelost. Nadat de makelaar was weggereden hebben we de aannemer ingelicht over onze herbergplannen en de indeling van het huis die we daarbij in gedachten hadden. Zij gingen ermee aan de slag en over een paar weken zouden wij hun globale offerte ontvangen.

Die week bezochten we nog zo veel mogelijk partijen die we mogelijk nog nodig zouden hebben. We gingen deze keer als eerste dus wel naar de gemeentearchitect om het bestemmingsplan te bekijken en  het goedkeuringsproces door te spreken. Voor een verbouwing waarbij iets van de structuur van het huis (muren, dak) zou worden veranderd, is een projectplan van een architect nodig. Dus op zoek naar een architect. We hebben in de dagen daarna 2 architecten gesproken over onze plannen. In Castro bezochten we tevens een accountant/advocatenkantoor om te informeren naar de stappen in het koopproces.

Tussen de bezoeken door verbleven we in onze piramidetent op de camping in Laredo en genoten we van een wandeling over het strand en boulevard of dronken we een kop koffie op een terras in het centrum van Laredo. Ook maakten we een paar prachtige wandelingen langs de ruige rotskust met kleine mooie strandjes .

Thuisgekomen begon het opruimen, sorteren, inpakken en weggooien van onze inboedel. Nog een kleine twee maanden tot 27 december 2023 en dan moest het huis leeg worden opgeleverd.

De week voor zijn vakantie in Portugal kwam pa voor de laatste keer koffie drinken in de Ypesteinerlaan. Op 8 november vloog ik met pa mee en bracht hem naar zijn hotel Vasco da Gama in Monte Gordo. Daar zou hij 2 maandjes van de zon gaan genieten. Het was het plan dat wij hem metop 3 januari 2024 weer zouden opzoeken om hem met onze auto weer terug naar het vliegveld in Faro te brengen.

Iets later dan verwacht kwam de offerte met de schatting van de noodzakelijke verbouwing binnen. Tja, het was een enorm bedrag, maar als je een nieuw dak en zo veel verbouwingen, inclusief  meerdere badkamers, keuken etc wenst, dan loopt het in de papieren. Toch vielen we niet van onze stoel, zoals bij ons eerste project in Urdaniz. Dat betekende dus dat we een bod zouden gaan doen! We zouden het niet meer zo bont maken als in Urdaniz. We wisten ongeveer waar we op uit zouden kunnen komen en ingekleed met steekhoudende argumenten om niet te kiezen voor een huis dat nog zoveel extra investeringen nodig had, stuurden we ons openingsbod in. Zo spannend!

Onderweg naar Bazel om Gavin weg te brengen naar zijn nieuwe woon- en werkomgeving kwam het whatsapp bericht van Amaia, de makelaar uit Bilbao binnen. We hadden net getankt en hadden een kop koffie besteld in het rustieke restaurantje ernaast. Hoe zouden de eigenaren op ons bod reageren? Dat het afgewezen zou worden was duidelijk, maar wat zou hun tegenbod worden? Het bericht begon inderdaad met de afwijzing. We hadden ons voorgesteld welke tussenstappen er mogelijk genomen zouden worden tot een deal. Ook hadden we onze maximum prijs bepaald. Maar onze mond viel open toen de verkopers deze verkoopkans blijkbaar aangrepen en direct veel dieper door de knieën gingen dan wij gedroomd hadden. Ze zaten zelfs lager dan onze maximum prijs! Oftewel … we zouden kunnen kopen! Wat een opwinding was dat. Het huis lag nu binnen handbereik!

Er volgde nog een beetje touwtrekkerij, maar eind november werd het voorlopig koopcontract getekend! De 10% aanbetaling aan de drie erfgenamen van het huis verliepen verspreid over twee dagen via Open Bank. Alles in kannen en kruiken. Meestal blijft de complete inboedel in Spanje in het huis achter maar omdat wij zouden gaan verbouwen werd het huis voor ons leeg gehaald. De overdracht zou daarom pas eind januari kunnen gaan plaatsvinden. Dat betekende voor ons minimaal een maand dakloos rondzwerven!

De laatste keer Sinterklaas vieren in Heiloo met Nadine en Sul en Gavin en Tara. Lekker nog een keer samen gourmetten. De laatste wandeling op zaterdagochtend naar Alkmaar. De laatste keer  met zijn allen kibbeling eten in Egmond aan Zee.

Op 27 december 2023 was het huis in Heiloo aan de Ypesteinerlaan 97 leeg. Al onze inboedel hadden we opgeslagen in Alkmaar uitgezonderd een deel van onze kleding en kampeerspullen inclusief dikke  slaapzakken. Op 28 december 2023 verlieten we Nederland. Dakloos. 60 jaar had ik in Nederland gewoond en nu op weg met onze tent naar het Zuiden. Op weg naar de Algarve waar mijn vader overwinterde en waar Nadine woont. Tijdelijk, want onze toekomst ligt in Guriezo, Noord-Spanje. Olé!