Less is more!

Het leegruimen van ons huis kon nu echt beginnen. Al twee jaar geleden had ik via Marktplaats 60 stevige kartonnen dozen op de kop getikt. Het waren geen echte verhuisdozen maar eigenlijk toch wel verhuisdozen. Er zaten 3 pingpongbal grote gaten aan de lange zijkanten. Er werden namelijk voorheen kuikentjes in vervoerd!

Voor de foto’s voor de advertentie op Funda stonden de eerste dozen met losse spullen uit de woon- en slaapkamers al een jaar in de garage.

Passend bij een “Blauw” karakter hadden we stickervellen gekocht; de roze stickers voor Birgit en de paarse voor Edwin. Elke doos kreeg op de sticker een nummer geschreven dat zou gaan corresponderen met het nummer op een bladzijde in het “inboedel-schriftje”. Gaande de weken daarna vulden we ieder de dozen tot aan B23 en E23. Het werd steeds meer kamperen in eigen huis. Elke week vervoerden we een lading van zo’n 10 dozen naar onze Containerbox in Alkmaar. Een mooi systeem! We huren voor 4 euro per kubieke meter ruimte. De opslagunits zijn 3 meter hoog.

Less in the house, is more in storage

Met de hulp van Nadine en Sul werden in de week na Sinterklaas de grote meubelstukken uit het huis gemanoeuvreerd en per gehuurde aanhanger naar Alkmaar vervoerd en opgeslagen. Onze enorme 2 meter 10 lange bedden vereisten een meesterstukje verhuisskills. Hangend aan spanbanden werd bed voor bed over de rand van het balkon gekiept en beneden, met gevaar voor eigen leven door Nadine en Birgit veilig op de grond geland.

Uiteindelijk zijn we geëindigd met 2 units van ieder 22m3, die aan het eind van de rit tot aan de nok en drempel gevuld werden. Alleen twee matrassen, twee tuinstoelen en een kampeertafeltje bleven de laatste twee weken van december ons vergezellen tot aan een dag voor de overdracht op 27 december. Het lied van André Hazes, Ik zit hier alleen kerstfeest te vieren, ging vaak door onze gedachten, maar deze werden geen waarheid. Lieve buurtjes hadden ons uitgenodigd voor een heus feestelijk Kerstmaal!

Op 26 december moesten we toch echt een ander onderkomen zoeken, want onze matrassen en overige spulletjes moesten het huis uit: de volgende ochtend om 9 uur stond de inspectieronde voorafgaand aan de overdracht bij de notaris gepland! Omdat Fritz, zoals mijn vader de laatste maanden heette, lekker in het hotel in Portugal vertoefde, konden wij eenvoudig een nachtje boven de garage in de Harrelaers overnachten. De Harrelaers waar Birgit en ik als pas getrouwd stel samen begonnen in 1989 en nu ook weer op hetzelfde adres ons laatste nachtje in Nederland sliepen! De cirkel was rond.

De volgende ochtend vroeg uit de veren om de laatste schoonmaakronde in Ypestein te doen en het laatste grofvuil naar de werf brengen. Toen ik daarvan terugkwam stond de nieuwe eigenaar in spé al op onze oprit.

Om 10 uur waren we allemaal aanwezig op het notariskantoor in Heemskerk, alwaar de overdracht gestructureerd en vlot verliep. Vanaf nu waren we dakloos, want in Spanje konden we pas in de loop van februari 2024 de sleuteloverdracht verwachten.

Was het niet bizar dat ik in Heemskerk mijn leven in Nederland begon en nu ook weer in Heemskerk formeel afscheid nam van Nederland? Ook hier was de cirkel weer rond!